OH. MY. BUDDHA!

Oh my Buddha, wat een trip hebben we achter de rug! Op maandag werden we om 9 uur opgehaald om een trekking te doen. Al onze spullen mochten mee, want we verbleven een nacht in het kamp in de jungle. Het was een rit van ongeveer 1,5 uur naar het startpunt van de trek. Daar bleek dat we een privé-toer hadden! Alleen Lisanne en ik met een Thaise gids. Leuk! We begonnen aan de klim, ongeveer 2 uur hebben we omhoog gelopen totdat we in een dorpje terecht kwamen. Er zijn nog veel dorpen in de bergen waar mensen erg primitief leven. Áls ze al stroom hebben, komt het vaak van zonne-energie en dat is er dus niet voldoende als de zon niet schijnt. De families in de dorpen zijn zelfvoorzienend: ze verbouwen hun eigen groenten en rijst en hebben allemaal kippen en varkens om te eten. En ook veel honden, deze worden gebruikt voor het waken. Maar eens in de zoveel tijd gaat er iemand naar de stad om wat dingen te halen.

Na 2 uur klimmen kwamen we in een van de dorpjes voor de lunch. Onderweg hebben we veel uitleg gekregen van 'One' (ja, zo heette onze gids) en wat ook erg fijn was van de privetoer was dat we ons eigen tempo konden aanhouden. Want we zijn natuurlijk geen getrainde wandelaars / klimmers! Na de lunch ging de tocht verder, maar nu bergafwaarts. We kwamen door een stuk landbouwgrond waar One ons nootjes gaf om te proeven. Verder in het bos heeft hij ons ook nog andere nootjes en fruit laten proeven. Lekker! Na nog weer twee uur afdalen kwamen we uit bij een waterval. Daar konden we even zwemmen, maar het water was zo koud dat we het maar bij pootje-baden hebben gehouden. Wel erg lekker om even af te koelen! Daarna hebben we nog ongeveer een uurtje langs de stroom van de waterval gelopen naar de weg, daar stond een pickup ons op te wachten om ons naar het kamp te brengen. En nee, het was niet nodig om in te stappen. We moesten achterop gaan staan! Heerlijk om met je haren in de wind langs een rivier en door de bergen te rijden. Prachig uitzicht hadden we en ook heel fijn: geen last van wagenziekte zo!

Eenmaal aangekomen bij het kamp werden we naar onze hut gebracht. Wauw! Een bamboe hutje op palen met buitendouche en bed met klamboe erboven. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten, kaartspelletjes gespeeld met de twee andere Britse toeristen in het kamp en de Thaise gidsen en zelfgemaakte rijstwijn gedronken. Ook hebben we veel Thais-Engels geleerd zoals 'oh my Buddha' en 'don't worry, chicken curry'! Haha.

De volgende dag werden we gewekt door One, het was tijd om ons klaar te maken voor de ontmoeting met de olifanten! Nog voordat we ons bed uit kwamen voelden we al dat we natuurlijk ontzettende spierpijn hadden van het klimmen en klouteren. Lisanne is er inmiddels vanaf, maar ik voel mn kuiten nu nog... Maar dat was het meer dan waard! We mochten weer achterop de pickup staan en werden naar het volgende dorpje gebracht. Daar werden we door One overgedragen aan Woody, de eigenaar van de olifantenboerderij. Woody vertelde dat hij olifanten die te hard moeten werken (zoals bijvoorbeeld in een circus of als ze gebruikt worden voor trekkingen) opkoopt of hun eigenaren ompraat om ze bij hem te laten wonen (want olifanten zijn niet goedkoop: ze kosten ongeveer 1 miljoen baht, wat neerkomt op € 25.000,-). Ook de eigenaren en de families van de olifanten komen dan in het dorp wonen en worden door Woody opgevangen, omdat ze zonder werkende olifant geen inkomen meer hebben. De kinderen kunnen zo naar school gaan en de vrouwen kunnen ook wat geld verdienen door bijvoorbeeld te koken of gewassen te verbouwen. Wij noemen Woody de olifantenpimp, met zijn zelfverzekerde houding, opvallend luxe truck met leren bekleding, gouden ketting en fancy zonnebril op ;)

Eenmaal aangekomen op de boerderij werden we in speciale kleding gehesen. Dit is niet alleen om onze eigen kleding schoon te houden, maar ook om ervoor te zorgen dat de olifanten niet te veel verschillende geuren te verwerken krijgen. Ze kunnen niet zo ver zien (ongeveer 10 meter), maar hun reukzintuig is des te sterker. Op dit moment wonen er 5 olifanten op de boerderij. Elke olifant heeft zijn eigen 'Mahout', dat is zeg maar een olifantentrainer. De Mahouts zijn belangrijk, want de olifanten vertrouwen hen volledig en alleen zij kunnen hun olifant met behulp van commando's sturen. Je kunt ook alleen maar bij een olifant in de buurt komen als zijn mahout er ook bij is, anders kan de olifant je bijvoorbeeld slaan met zijn slurf als hij je geur niet kent. De Mahouts zijn erg toegewijd, ze blijven elke dag bij hun olifant in de buurt en zelfs 's nachts zijn ze in de buurt voor het geval er iets gebeurt (bijvoorbeeld een slang of schorpioen komt in de buurt en de olifanten slaan alarm).
Toen iedereen er prachtig bij liep in hun speciale kleding mochten we kennis maken met de olifanten en ze bananen voeren. Wauw, wat bijzonder was dat! We hebben ze geaaid en hun bijzondere huid gevoeld. Daarna hebben we met de olifanten een tochtje naar de rivier gelopen, waar we samen met de olifanten hebben gezwommen en ze hebben gewassen. Dit is niet alleen heel erg leuk, het heeft ook de functie om de olifanten goed in de gaten te houden. Als je ze elke dag wast, zie je het ook als er iets mis is. Zoals bijvoorbeeld een wondje of een teek. De mahouts en de olifanten hadden net zo veel lol als wij, ze spetterden in het rond, zogen water op met hun slurf en spoten het over ons heen!

Omdat olifanten erg groot zijn zou je verwachten dat ze ook lomp zijn, maar opvallend was dat juist het tegenovergestelde waar is. Ze lopen met gemak over smalle en schuine paadjes en na het zwemmen vermeden ze modderige plassen om geen vieze voeten te krijgen. Hoe schattig! Na de lunch hebben we zelf rietsuiker gekapt om vervolgens weer aan de olifanten te geven (en er zelf ook een beetje van te snoepen ;)). Daarna was het tijd om wat te drinken met de olifanten, maar dat veranderde opnieuw in een zwem- en spetterfestijn. Vervolgens hebben we ze nog mais te eten gegeven en daarna was het tijd om afscheid te nemen...

Eenmaal terug in Chiang Mai hadden we voor die avond al een manicure/pedicure geboekt. Het bleek dat de Thai beter zijn in massages, maargoed, toch even fijn om alles weer even lekker schoon te hebben! De volgende dag zijn we met de nachtbus richting het zuiden vertrokken, naar Hua Hin. We hadden de meest luxe bus geboekt, want 12 uur lang wilden we wel een beetje comfortabel doorbrengen. En dat was luxe! De stoelen waren zelfs massagestoelen, wauw! In Hua Hin zelf is niet zo heel veel te beleven. Er wonen voornamelijk gepensioneerde scandinaviers die ehm.. De Thaise vrouwen wel interessant vinden zegmaar. Snel weg dus. Gelukkig was de reden dat we hier waren ook alleen maar omdat er vanuit hier tripjes vertrekken naar een klein eilandje dat Ko Talu heet. Het bleek wat lastig om uit te zoeken hoe we daar precies konden komen en het leek er zelfs ook even op dat we niet konden gaan vanwege het slechte weer, maar uiteindelijk is het toch gelukt! Ko Talu is een klein prive-eilandje met prachtige witte stranden, koraal en snorkel/duik spots en maar 1 resort. Ook is er een schildpadden opvang en een koraalprogramma om het koraal weer wat meer te laten groeien. Op het moment van schrijven zijn we onderweg naar Bangsaphan, van waar we met een speedboot in een half uur op het eiland zullen aankomen. We verblijven er 1 nacht en gaan morgen weer verder richting het zuiden, naar Chomphon. Vanuit daar nemen we de volgende dag de boot naar Ko Tao, als het weer een beetje mee zit tenminste...

Wist je dat...?

... Aziatisch Engels heel grappig is? De r en de l wordt nogal eens verwisseld, waardoor je 'praying elephants' en 'flying eggs' krijgt. En ja, soms duurt het dan even voor je doorhebt wat er nu bedoeld wordt..

... Everything tastes like chicken? Een populaire zin als het gaat over het eten van insecten, brrr..

... We nog niet zoveel van de oprechte Thaise vriendelijkheid hebben meegemaakt? Op het eerste gezicht lijkt dit zo, maar ze willen allemaal wat van je. Als je niet iets van ze koopt worden ze boos of gooien ze je zelfs de winkel uit!